رنزو پیانو – زندگی نامه معمار معروف ایتالیایی

بیوگرافی رنزو پیانو

رنزو پیانو(RENZO PIANO) معمار معروف معاصر ، در ۱۴ سپتامبر ۱۹۳۷ در شهر جنوا (Genoa ) در ایتالیا به دنیا آمد. پدرش کارلو پیانو (KARLO PIANO) ، برادر و چهار عموی او همگی معمار بودند . این موضوع تأثیر بسیاری در زندگی حرفه ای او داشت.

برای دیدن بیوگرافی معماران دیگر به صفحه معمار معروف مراجعه کنید.

جنوا (Genoa ) ، شهری بندری در ایتالیاست که سبک معماری رنزو همواره از این منطقه الهام گرفته است . او از کودکی شیفته ساختن اشیاء و درک چگونگی قرار گرفتن اجزا در کنار یکدیگر بود.

حتما بخوانید : زندگی نامه والتر گروپیوس

تحصیلات آکادمیک

رنزو پیانو در دانشگاه پلی تکنیک میلان(milan)  تحصیلات معماری خود را آغاز کرد.  او در سال ۱۹۶۴ فارغ التحصیل شد و پایان نامه ای پیرامون سازه های عربی ارائه داد. پس از فارغ التحصیلی در فاصله سال های ۱۹۶۵ الی ۱۹۶۸ به مدت ۱۳ سال به تدریس در همان دانشگاه پرداخت و همزمان برای دو شرکت معماری بین المللی نیز کار می کرد . او به واسطه کار در این شرکت ها تجربیات فراوانی به دست آورد .

اولین پروژه

اولین ساختمانی که رنزو پیانو ساخت کارخانه IPE در جنوا (Genoa ) بود که در سال ۱۹۶۸ با سقف فولادی و پلی استر ساخته شد . دو سال بعد پیانو اولین جایزه بین المللی خود را برای سازه اوزاکا(Osaka)  در ژاپن دریافت کرد .این سازه به شدت مورد تحسین معمار بین المللی ، ریچارد راجرز  (Richard rogers)  قرار گرفت و در سال ۱۹۷۱ هر دو تصمیم گرفتند شرکتی مشترک را با همکاری یکدیگر افتتاح کنند.

اولین پروژه آنها متعلق به یک شرکت مبلمان ایتالیایی به نام B&B ITALIA بود. این سازه یک کانتینر معلق داشت که لوله های گرمایش و آب ، در قسمت خارجی با رنگ های آبی، قرمز و زرد رنگ آمیزی شده بودند . همین ویژگی های غیر معمول در این ساختمان، توجهات بسیاری از افراد را در دنیای معماری جلب کرد و در انتخاب پیانو و راجرز به عنوان طراحان مرکز پمپیدو(POMPIDOU)  تأثیر گذار بود .

با گذشت زمان، رنزو پیانو ۳۴ ساله و ریچارد راجرز ۳۸ ساله به همراه یک معمار ایتالیایی به نام فرانچینی(FRANCHINI)  با ساخت پروژه های متعدد توانستند با شرکت های بزرگی در اروپا و آمریکا رقابت کنند . آنها جایزه معتبرترین پروژه را در ساخت موزه ملی ژرژ پمپیدو (Georges POMPIDOU) در پاریس دریافت کردند. این پروژه از بین صدها پیشنهاد از سراسر جهان انتخاب شد و هنوز هم به عنوان انقلابی در پیشرفت معماری محصوب می شود .

روزنامه نیویورک تایمز (New York Times) اعلام کرد که  این پروژه ، جهان معماری را زیر و رو کرده است .

پایان شراکت و شروعی جدید

در سال ۱۹۷۷ رنزو پیانو همکاری خود را با راجرز به پایان رساند و هر یک راه خود را ادامه دادند . او با مهندس پیتر رایس (Peter Rice) معمار معروف بین المللی همکاری جدیدی را آغاز کرد. این دو در پروژه پمپیدو (POMPIDU) با یکدیگر آشنا شده بودند و دفتر کار خود را در جنوا تاسیس نمودند . یکی از اولین پروژه های آنها احیای بندر قدیمی اوترانتو (Otranto) از یک مکان صنعتی به یک جاذبه گردشگری بود . اوترانتو شهری کوچک و بدون تجارت در جنوب ایتالیاست.

این پروژه تحت حمایت سازمان جهانی یونسکو با هدف نوسازی قسمت های تاریخی شهر و حفاظت از  آن در برابر حوادث طبیعی انجام شد . اولین پروژه ساختمانی شرکت مشترک پیانو و رایس ، موزه منیل (MENIL)  واقع در تگزاس (Texas) بود . موزه منیل یک مرکز هنری به مساحت ۳۰ هکتار است که در قلب شهر تگزاس ساخته شد.تا اواسط دهه ۱۹۸۰ شرکت رنزو پیانو با همراهی رایس پروژه های متنوعی با استفاده از پیشرفته ترین فناوری ها انجام می دادند .

عمارت قابل حمل IBM پروژه ای بود که رنزو و رایس در سال ۱۹۸۳ طراحی کردند .  این پروژه به درخواست شرکت ibm برای ساخت یک نمایشگاه سیار مسافرتی انجام شد . آنها می خواستند با این نمایشگاه به شهر های مختلف اروپا سفر کرده و تکنولوژی پیشرفته خود را به رخ همگان بکشند .رنزو پیانو در دهه ۱۹۸۰ دو پروژه بزرگ بازسازی در شمال ایتالیا انجام داد. احیای بندر قدیمی شهر زادگاهش و نوسازی کارخانه خودروسازی فیات(FIAT)  .

وی در سال ۲۰۰۷ برج شیشه ای و سرامیکی نیویورک تایمز (New York Times) را به گونه ای طراحی کرد که نور و رنگ محیط را در آن منعکس می نمود. این سازه از فولاد بازیافتی ۹۵ درصد ساخته شده و دارای یک باغ بزرگ با درختان طبیعی در داخل برج است که اجازه ورود نور را به داخل می دهد. این برج نمادی از علاقه پیانو به طبیعت است.در فواصل سال های ۱۹۷۸ تا ۲۰۰۰ رنزو پیانو حدود ۳۰ جایزه به دست آورد که معتبرترین آنها جایزه پریتزکر (Pritzker) است که در سال ۱۹۹۸ دریافت نمود .

پریتزکر معادل جایزه اسکار یا نوبل است و مهمترین جایزه معماری در جهان می باشد . هیئت منصفه در طول مراسم، رنزو پیانو را با میکل آنژ و داوینچی مقایسه کردند.

پروژه های بزرگ

در سال ۱۹۸۸ پیانو و رایس در یک مسابقه برای ساخت فرودگاه بین المللی کانسای(Kansai)  برنده شدند . این فرودگاه به علت ایجاد آلودگی صوتی در وسط دریا ساخته شد و از ۴۸۰۰۰ بلوک سیمانی  برای ساخت یک جزیره مصنوعی در زیر آن استفاده شده است .  فرودگاه  کانسای به شکل هواپیما بوده و دارای قوس هایی ست که جریان هوا را در داخل و اطراف فرودگاه پخش می کنند .  در سال ۱۹۹۵ کانسای با یک زلزله ویرانگر روبرو شد ، اما رنزو پیانو گزارش داد که ترمینال هیچ صدمه ای ندیده و حتی یک شیشه هم نشکسته است .

از دیگر پروژه های او مرکز خرید برسی ۲ (BERCY2) واقع در پاریس است که در سال ۱۹۹۰ آن را طراحی نمود . بنیاد بیلر (beyeler) ، مرکز فرهنگی ژان ماری تیجیبائو (Jean-Marie Tjibaou) و موزه نمو nemo در هلند از پروژه های وی هستند. در آگوست ۲۰۱۳ پیانو توسط رئیس جمهور ایتالیا ، به عنوان سناتور در مجلس سنای ایتالیا منصوب شد . او در سال ۱۹۸۵ موفق به دریافت مدال طلا از موسسه  سلطنتی معماران شد و در سال ۲۰۰۶ به انتخاب مجله تایم (time)  در لیست ۱۰۰ فرد با نفوذ جهان قرار گرفت.

تلفیقی از مدرنیته و کلاسیک

کارنامه ۴۵ ساله رنزو پیانو شامل بخش های مختلفی است. از غرفه های تجاری گرفته تا مرمت بناهای تاریخی و طراحی کشتی و مبلمان . او معماری را محصور به ساختمان نمی داند و به عقیده وی شما به عنوان یک معمار، هر چیزی که از ذهنتان می گذرد را می توانید بسازید . معماری پیانو را نمی توان در هیچ سبکی جست و جو کرد . سبک طراحی های او هیچ تئوری خاصی ندارد.

او مدرنیسم را می پذیرد اما هنوز روح پیشینیان دوره رنسانس را در آثارش حفظ می کند و برای معماری کلاسیک احترام خاصی قائل است .استفاده هوشمندانه او از نور خورشید باعث می شود ساختمان هایش همیشه روشن و غرق در نور باشند. طراحی های وی مصرف انرژی را بسیار کاهش می دهند و به سازه ها ظاهری سبُک و شناور می دهند.

خاطره تلخ پل جنوا و پایان یک افسانه ملی

در آگوست سال ۲۰۱۸ شهر جنوا ، با طوفان شدیدی روبرو شد . باران به حدی با شدت می بارید که زاویه دید به طرز چشمگیری کاهش پیدا کرده و طوفان وسایل نقلیه را از حرکت باز نگاه داشته بود . به فاصله چند دقیقه، ناگهان بخشی از پل ۲۰۰ متری معروف جنوا فرو ریخت . در این فاجعه مرگبار ۴۳ نفر کشته و ۶۰۰ نفر بی خانمان شدند. این اتفاق ضربه سنگینی به تاریخ معماری پر افتخار ایتالیا وارد کرد .  تلخی این حادثه تا جایی بود که اعتماد مردم ایتالیا را نسبت به مهندسان این کشور  از بین برد .

۴ ماه پس از وقوع این تراژدی تلخ ، رنزو پیانو از سوی مقامات رسمی کشور ایتالیا به عنوان معمار پروژه برگزیده شد و ماموریت یافت هر چه سریع تر جهت بازسازی و مرمت آن اقدام نماید . مارکو بوچی (Marco Buchi) شهردار جنوا ، در یک نشست رسمی از این خبر رونمایی کرد تا مرهمی بر قلب خانواده های قربانیان باشد.

پیانو در بیانیه ای گفت : طراحی این پل برایم افتخار بزرگی ست و من اینکار را به دلیل احساس دینی که به  زادگاهم دارم ، کاملا رایگان انجام می دهم . این پل به یاد ۴۳ قربانی سانحه ، دارای ۴۳ تیرک عمودی مقاوم است که به گفته این معمار ایتالیایی ۱۰۰۰ سال عمر خواهد داشت . این پروژه در ۳ آگوست ۲۰۲۰ تکمیل و برای استفاده عموم افتتاح شد.

کوله باری از تجربه در عصر معاصر

رنزو پیانو در حال حاضر ۸۳  سال سن دارد و به همراه همسر دوم خود و چهار فرزندش در پاریس اقامت دارد . این معمار بزرگ کوله باری از تجربه را از دهه ۷۰ میلادی تا به امروز با خود حمل می کند . این تجربیات  با هیچ چیز در دنیا قابل مقایسه نیست . ساختمان های پیانو هر یک داستانی برای گفتن دارند . او هرگز توجه به طبیعت را در سازه های خود از یاد نبرده است و همواره سعی بر دوستی فناوری و طبیعت دارد . او مفاهیم و تعاریف جدیدی را در سازه هایش وارد کرد که بی شک نقشی اساسی در تاریخ معماری جهان خواهد داشت.

منبع: Wikipedia